ชีวิตช่วงแรก

มอร์ริสัน เกิดในเมืองรักบี้ริลล์ที่เขาถูกล้อมรอบไปด้วยอิทธิพลของสะสมแผ่นเสียงของพ่อแม่เขา มอร์ริสันเริ่มเล่นกีตาร์เมื่อลุงโจของเขาแสดงให้เขาเห็นวิธีการเล่นแจ๊สบลูส์ เมื่อมอร์ริสันเป็นวัยรุ่นเขาอาศัยอยู่ใน Porth, Newquay, คอร์นวอลล์ในผับท้องถิ่นที่เรียกว่าฟีนิกซ์อ่าว (Watergate) เขาใช้ในการฝึกเล่นกีต้าร์ของเขาในการเดินเล่นมองเห็นชายหาด Porth เขาเอาเพลงที่ซีเอส Treviglas วิทยาลัยชุมชน หลังจากหลายปีของการครอบคลุมเพลงนักดนตรีอื่น ๆ ในที่สุดเขาก็เริ่มเขียนเพลงของเขาเอง เขาแอตทริบิวต์เสียงที่โดดเด่นของเขา ในวัยเด็กมอร์ริสันเป็นโรคไอกรนขั้นรุนแรงและเกือบจะฆ่าเขาตอนที่เขายังเป็นเด็ก

มอร์ริสันได้พูดพาดพิงถึงวัยเด็กที่ไม่มีความสุขรับผลกระทบจากความยากจนและความเจ็บป่วย เขากล่าวว่าที่บ้านเกิดของเขา "สิ่งที่ดีที่สุดที่ผมเคยมีความทรงจำของการเป็นเด็กที่ดีและสิ่งที่แย่ที่สุดคือฉันมีความทรงจำของการเป็นเด็กแย่ เมื่อมอร์ริสันเป็นโรคไอกรนเพียงไม่กี่สัปดาห์ เขาหดไอกรนและมีโอกาสรอดแค่ 30% แต่แพทย์ซึ่งยังเชื่อว่าเขายังมีชีวิตอยู๋ ถึงมอร์ริสันจะได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงสมอง มอร์ริสันกล่าวว่า "ฉันหยุดหาเป็นเวลานาน และแพทย์ได้ชุบชีวิตฉันถึง สี่ครั้ง และในที่สุดก็สามารถช่วยมอร์ริสันไว้ได้ หลังจากประสบการณ์ที่พ่อแม่หย่าร้างเมื่อเขาอายุเพียง 4 ขวบ และเขาได้รับความเดือดร้อนจากการเห็นคุณค่าในที่ที่ต่ำมาก ในโรงเรียนเขาชอบมีส่วนร่วมในเพลงมากกว่ากีฬา ในที่สุดเขาก็รับความเชื่อมั่นเมื่อเขาย้ายไปคอร์นวอลล์ และมอร์ริสันเป็นวัยรุ่นที่ทุกคนยอมรับมากขึ้นและชอบสิ่งที่ตัวเองเลือกเสมอ"

มอร์ริสัน เขาได้รับอิทธิพลจากศิลปินเพลง เช่น สตีวี่ วันเดอร์, โอทิส เรดดิง, แวน มอร์ริสัน เป็นต้น มอร์ริสันกล่าวว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงของ สตีวี่ วันเดอร์ เขาน้ำตาไหลทันทีและหลงไหลเสียงของสตีวี่ และอยากร้องเพลงเก่งเหมือนสตีวี่เหมือนกัน

การทำงานในดาร์บี้ มอร์ริสัน พบบาร์ ไอริช หรือที่เรียกว่า "ไรอัน" เมื่อไรอันเห็นความสามารถของมอร์ริสันจึงพามาพบกับแอนดรู เคฟ ซึ่งต่อมามอร์ริสันได้ผลิตเทปตัวเองในอัลบั้ม "You Give Me Something" ซึ่งเป็นเพลงฮิตไปทั่วยุโรป ออสเตรเลียและญี่ปุ่น เป็นต้น